گزارش مهاجرت جهانی 2022

https://worldmigrationreport.iom.int/wmr-2022-interactive/

از سال 2000، IOM گزارش های مهاجرت جهانی را تهیه می کند. گزارش مهاجرت جهانی 2022، یازدهمین گزارش از سری گزارش های مهاجرت جهانی، برای کمک به درک بیشتر مهاجرت در سراسر جهان تهیه شده است. این نسخه جدید داده‌ها و اطلاعات کلیدی در مورد مهاجرت و همچنین فصل‌های موضوعی در مورد مسائل بسیار مهم مهاجرت را ارائه می‌کند.
اکثریت قریب به اتفاق مردم در کشورهایی که در آن متولد شده‌اند به زندگی ادامه می‌دهند - از هر 30 نفر فقط یک نفر مهاجر است.
در بیشتر بحث های مهاجرت، نقطه شروع معمولاً اعداد است. درک تغییرات در مقیاس، روندهای نوظهور و تغییر جمعیت شناسی مرتبط با تحولات اجتماعی و اقتصادی جهانی، مانند مهاجرت، به ما کمک می کند تا دنیای در حال تغییری را که در آن زندگی می کنیم را درک نموده و برای آینده برنامه ریزی کنیم. برآورد جهانی کنونی حاکی از آن است که در سال 2020 حدود 281 میلیون مهاجر بین المللی در جهان وجود داشته است که معادل 3.6 درصد از جمعیت جهان است.
به طور کلی، تعداد تخمینی مهاجران بین المللی طی پنج دهه گذشته افزایش یافته است. مجموع تخمین زده شده ۲۸۱ میلیون نفری که در سال ۲۰۲۰ در کشوری غیر از کشورهای محل تولدشان زندگی می‌کنند، ۱۲۸ میلیون نفر بیشتر از سال ۱۹۹۰ و بیش از سه برابر تعداد برآورد شده در سال ۱۹۷۰ بوده است.
داده‌های موجود نشان‌دهنده افزایش کلی حواله‌ها در دهه‌های اخیر است، از ۱۲۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۰ به ۷۰۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۰. شاخص کلی جهانی در سال 2019
حواله های بین المللی نقل و انتقالات مالی یا غیرنقدی است که توسط مهاجران مستقیماً به خانواده ها یا جوامع در کشورهای مبدأ آنها انجام می شود.
بانک جهانی داده‌های جهانی را در مورد حواله‌های بین‌المللی، با وجود تعداد بی‌شمار بررسی نموده است، تفاوت‌های تعریفی و چالش‌های روش‌شناختی در جمع‌آوری آمار دقیق، جمع‌آوری شده است. با این حال، داده‌های آن جریان‌های ثبت‌نشده را از طریق کانال‌های رسمی یا غیررسمی ثبت نمی‌کنند، و بنابراین میزان واقعی حواله‌های جهانی احتمالاً بیشتر از برآوردهای موجود است.
در سال 2020، هند، چین، مکزیک، فیلیپین و مصر (به ترتیب نزولی) پنج کشور برتر دریافت‌کننده حواله بودند، اگرچه هند و چین بسیار بالاتر از بقیه بودند و مجموع حواله‌های داخلی به ترتیب بیش از 83 و 59 میلیارد دلار بود.
چگونه ده رتبه از دریافت کنندگان حواله از سال 1995 تغییر کرده اند؟
کشورهای با درآمد بالا تقریباً همیشه منبع اصلی حواله هستند. برای چندین دهه، ایالات متحده به طور مداوم با خروجی کلی 68 میلیارد دلار در سال 2020، بزرگترین کشور ارسال کننده حواله بوده است، پس از آن امارات متحده عربی (43.2 میلیارد دلار)، عربستان سعودی (34.6 میلیارد دلار)، سوئیس (27.96 میلیارد دلار)، و آلمان (22 میلیارد دلار).
چگونه ده منبع برتر حواله از سال 1995 تغییر کرده است
بی‌حرکتی مرتبط با کووید-۱۹ به «محل‌کننده بزرگ» مهاجرت تبدیل شده است.
COVID-19 شدیدترین بیماری همه گیر در یک قرن بوده است، با ترکیبی از انتقال زیاد، گونه های ویروسی و شدت بیماری که سیاست گذاران را مجبور به ورود به قلمروی ناشناخته قبلی کرده است.
در حالی که تمرکز اصلی لزوماً روی پاسخ به بحران بهداشت جهانی (مانند آزمایش ویروس، درمان بیماری، و توسعه و برنامه‌ریزی واکسیناسیون) بوده است، بخشی از واکنش شامل تغییرات شدید در آزادی رفت و آمد مردم در سراسر جهان است که در نوبت به طور گسترده بر تحرک انسان در سطح جهان تأثیر گذاشته است.
دولت‌ها در سراسر جهان اقدامات مختلفی را برای محدود کردن شیوع ویروس به اجرا درآوردند و طیف وسیعی از محدودیت‌ها از اوایل سال 2020 اعمال شدند که در طول زمان تغییر کردند.
مجموعه داده‌های جدیدی برای ردیابی پاسخ‌های خط‌مشی در سطح جهانی پدید آمدند، مانند ردیاب پاسخ دولتی دانشگاه آکسفورد کووید۱۹، که طیف گسترده‌ای از پاسخ‌های دولت را در سطح جهانی ثبت کرده است، مانند اقدامات «در خانه بمانید»، تعطیلی محل کار، تعطیلی مدارس، محدودیت‌ها. در مورد تجمعات، محدودیت‌های تحرکات داخلی در یک کشور، و اقدامات کنترل مسافرت بین‌المللی.
به طور کلی، اقدامات محدودیت سفر COVID-19 - داخلی و بین المللی - به سرعت توسط اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان اعمال شد که اوج آن در اواخر مارس تا اوایل آوریل 2020 رخ داد.
برخی کشورها ورود اتباع خارجی را متوقف کردند، برخی اتباع کشورهای خاصی را ممنوع کردند، در حالی که حتی بیشتر از آن، برخی کشورها برای جلوگیری از خروج و ورود همه افراد از جمله اتباع خود، مرزها را به طور کامل بستند. اقدامات قرنطینه ای نیز توسط برخی کشورها ارائه شده است که مسافرانی را که وارد یک کشور می شوند ملزم می کند بلافاصله پس از ورود برای حداقل یک دوره (معمولاً 10 تا 14 روز) در انزوا قرنطینه شوند.
کشورها کدام نوع از محدودیت های سفر بین المللی را بیشتر اجرا کرده اند
توصیه ها/محدودیت های حرکتی هدفمند و عمومی توسط کشورهای مختلف در سراسر جهان اعمال شده است. با این حال، در حالی که محدودیت‌های مسافرتی بین‌المللی یک سال پس از اعلام این همه‌گیری توسط سازمان جهانی بهداشت در 10 مارس 2020 به نوعی در همه کشورهای جهان برقرار بود، محدودیت‌های داخلی به مرور زمان کاهش یافت.
کشورها کدام نوع محدودیت های حرکتی داخلی را بیشتر اجرا کرده اند
محدودیت‌های سفر بین‌المللی (نسبت به کنترل‌های داخلی) احتمال بیشتری داشت که در اوایل همه‌گیری وضع شده باشند. اما در طول هفته‌های اولیه، اقدامات کنترلی متنوع‌تری وجود داشت (از جمله غربالگری اولیه)، احتمالاً به دلیل نیاز دولت‌ها به ارزیابی شدت بحران در دوره‌ای از عدم قطعیت فوق‌العاده. علاوه بر این، اقداماتی مانند بسته شدن کامل مرزها، که توسط اکثر کشورها در هفته‌ها و ماه‌های اولیه همه‌گیری اعمال شد، به مرور زمان کاهش یافت و تا جولای 2021، اکثر کشورها چنین کنترل‌هایی را کنار گذاشتند.
اقدامات کنترل حرکت داخلی بین شهرها/مناطق کمی دیرتر از محدودیت های سفر بین المللی به اجرا درآمد. در حالی که این اقدامات در طول زمان کاهش یافته است، یک سوم از همه کشورها هنوز یک سال پس از شروع همه‌گیری محدودیت‌های سفر داخلی داشتند.
با گذشت زمان، محدودیت‌های سفر/مرز و اقدامات مرتبط با سلامت تغییر کرده است، زیرا فناوری و ظرفیت لجستیکی حمایت از اقدامات مرتبط با سلامتی توسعه یافته و گسترش یافته است. آزمایش‌های قبل از سفر، قرنطینه و ورود گواهی واکسیناسیون که توسط کشورهای مختلف اجرا شد، باعث شد که محدودیت‌های سفر با اقدامات مرتبط با سلامت در اکتبر 2020 غلبه کند، همانطور که داده‌های تحرک COVID-19 IOM نشان می‌دهد.
اروپا و آسیا هر کدام به ترتیب میزبان حدود 87 و 86 میلیون مهاجر بین‌المللی بودند که 61 درصد از جمعیت جهانی مهاجران را تشکیل می‌دهند.
پس از این مناطق، آمریکای شمالی با تقریباً 59 میلیون مهاجر بین‌المللی در سال 2020 یا 21 درصد از جمعیت جهانی مهاجر، آفریقا با 9 درصد، آمریکای لاتین و دریای کارائیب با 5 درصد و اقیانوسیه با 3 درصد قرار دارند. در مقایسه با اندازه جمعیت در هر منطقه، سهم مهاجران بین المللی در سال 2020 در اقیانوسیه، آمریکای شمالی و اروپا بالاترین میزان بود، جایی که مهاجران بین المللی به ترتیب 22 درصد، 16 درصد و 12 درصد از کل جمعیت را تشکیل می دادند. . در مقایسه، سهم مهاجران بین المللی در آسیا و آفریقا (به ترتیب 1.8٪ و 1.9٪) و آمریکای لاتین و دریای کارائیب (2.3٪) نسبتاً کم است. با این حال، آسیا بیشترین رشد را از سال 2000 تا 2020 با 74 درصد (حدود 37 میلیون نفر به صورت مطلق) تجربه کرد. اروپا با افزایش 30 میلیون مهاجر بین المللی، دومین رشد بزرگ را در این دوره تجربه کرد و پس از آن 18 میلیون مهاجر بین المللی در آمریکای شمالی و 10 میلیون در آفریقا افزایش یافت.
نسبت مهاجران بین المللی در سراسر جهان به طور قابل توجهی متفاوت است.
اکثریت مردم به آن سوی مرزها مهاجرت نمی کنند. تعداد بسیار بیشتری به داخل کشورها مهاجرت می کنند (تقریباً 740 میلیون مهاجر داخلی در سال 2009). گفته می‌شود، افزایش مهاجران بین‌المللی در طول زمان - هم از نظر عددی و هم به نسبت - و با سرعت کمی سریع‌تر از آنچه قبلاً پیش‌بینی می‌شد، مشهود بوده است. اگرچه تنها بخش کوچکی از جمعیت جهان به طور کلی مهاجر بین‌المللی هستند (3.6%)، اما تنوع زیادی در سطح کشور وجود دارد. در برخی کشورها، مانند امارات متحده عربی، بیش از 88 درصد از جمعیت را مهاجران بین المللی تشکیل می دهند.
این نقشه تعداد کل مهاجران بین المللی را در داخل هر کشور نشان می دهد
عوامل متعددی در طول سال‌ها «راهروهای» مهاجرت را شکل داده‌اند
داده‌های بلندمدت نشان می‌دهد که مهاجرت بین‌المللی در سراسر جهان یکنواخت نیست، بلکه توسط عوامل اقتصادی، جغرافیایی، جمعیتی و سایر عوامل شکل می‌گیرد که منجر به الگوهای مهاجرت متمایز می‌شود، مانند «دالان‌های» مهاجرت که طی سال‌ها توسعه یافته‌اند. کریدورهای مهاجرت انباشته ای از جابجایی های مهاجرت را در طول زمان نشان می دهد و تصویری از چگونگی تبدیل الگوهای مهاجرت به جمعیت قابل توجه متولدین خارجی در کشورهای مقصد خاص ارائه می دهد.
مهاجرت و قرعه کشی تولد
بررسی کیفیت کلی زندگی بر اساس کشور، و توانایی مهاجرت از نظر دسترسی به ویزا، نشان می‌دهد که در دسترس بودن گزینه‌های مهاجرت تا حدی به قرعه‌کشی تولد و به ویژه پاسپورت ملی مهاجر بالقوه مرتبط است. برای مثال، به نظر می‌رسد که برخی از گروه‌های ملیتی کمتر به ویزا و ترتیبات بدون ویزا دسترسی دارند. برای مثال، شاخص پاسپورت هنلی، رتبه‌بندی جهانی کشورها بر اساس آزادی ورود شهروندانشان، نشان می‌دهد که توانایی یک فرد برای ورود به یک کشور با سهولت نسبی از بسیاری جهات بر اساس ملیت تعیین می‌شود. دسترسی به ویزا همچنین به طور گسترده نشان دهنده وضعیت و روابط یک کشور در جامعه بین المللی است و نشان می دهد که چقدر با ثبات، ایمن و مرفه در رابطه با سایر کشورها است. داده‌ها دو جنبه دیگر را نیز نشان می‌دهند: تفاوت‌های قابل توجهی بین کشورهای دارای رتبه بالای توسعه انسانی و سایر کشورها وجود دارد. و اینکه کشورهای توسعه یافته متوسط ​​می توانند به طور همزمان کشورهای مبدأ، ترانزیت و مقصد مهمی باشند. اتباع کشورهای دارای سطح توسعه انسانی بسیار بالا می توانند بدون ویزا به حدود 85 درصد سایر کشورهای جهان سفر کنند. این کشورها نیز کشورهای مقصد قابل توجه و ترجیحی هستند. با این حال، محدودیت‌های ویزا برای کشورهایی با سطح توسعه انسانی بسیار پایین نشان می‌دهد که مسیرهای مهاجرت منظم برای شهروندان مشکل‌ساز است. مسیرهای نامنظم احتمالاً واقعی ترین (اگر نه تنها) گزینه برای مهاجران بالقوه از این کشورها است.
به دلیل ماهیت آنها، پویایی پیچیده مهاجرت جهانی هرگز نمی تواند به طور کامل اندازه گیری، درک و تنظیم شود. با این حال، همانطور که گزارش مهاجرت جهانی 2022 نشان می‌دهد، ما مجموعه‌ای از داده‌ها و اطلاعات در حال رشد و بهبود مستمر داریم که می‌تواند به ما کمک کند تا ویژگی‌های کلیدی مهاجرت را در زمان‌های نامشخص بهتر درک کنیم.